(Dit is de commentaartekst onder de film De Staat van de Straat: NZ zuid een jaar later)
Welkom bij de staat van de straat. In deze aflevering kijken we straks naar hoe de Nieuwezijds Voorburgwal Zuid er een jaar na de herinrichting bij is komen te liggen. Maar eerst willen we u meenemen naar de Geldersekade, waar het gilde van de bebording, een eeuwenoud gemeentelijk instituut voor het plaatsen van verheffende boodschappen, om die vervolgens jarenlang te laten wegrotten in de bermen van de vergetelheid. De kade van de Geldersekade is er nogal aan toe. Daarom moeten fietsers een kort stukje omfietsen. Om te voorkomen dat fietsers toch, tegen de rijrichting in, de rijbaan van de Geldersekade gebruiken,is er een motivatie tegenaan gesmeten die er niet om liegt: Het is maar een minuutje omrijden. Ook op het fietspad is met een pijl aangegeven waarom de 20 seconden omrijden inmiddels tot een minuut kan uitlopen. Wie deze pijl letterlijk volgt, stort in een ravijn. Vorig voorjaar was er een feestelijke opening van de Nieuwezijds Voorburgwal Zuid. Er was een postzegel park aangelegd en een vrijliggend fietspad. Auto's worden geacht op de trambaan te rijden tot aan het postzegelpark. Wie niet oplette, reed rechtdoor de vergroende trambaan op. Hij zakte met zijn banden in de blubber. Welgeteld één jaar later, dat zijn twaalf maanden, werd er eerst aan één kant een bord neergezet. Weken later kwam er aan de andere zijde een pijl en een verdrijvingsvak. En nog weer wat weken later kwam er aan deze zijde ook een verkeersbord. Zo op het oog hetzelfde, alleen toch net even iets anders. Ook de winterschilder werd van stal gehaald en bracht nog wat extra belijningen aan. En er werd weer gezaagd. Maar liefst drie haaientanden werden in de rijbaan geplaatst. De vergroende trambaan is inmiddels vergeeld en over enige tijd zelfs verbruind van de roest. De eerste maanden na de oplevering raasden automobilisten vanuit de Wijde Steeg met grote snelheid de stoep over omdat niet helder werd gemaakt dat men rechtsaf het postzegelcircuit moest inrijden. Een gevaarlijke situatie waar eerst een onzichtbare oplossing voor werd aangelegd. Bij een eigenaardige bestratings incisie, die we ook al tegenkwamen op het Koningsplein. Wie aan komt rijden, ziet deze schuine afbakening helemaal niet. In de winter kwam er dan eindelijk de waarschijnlijk eerder op de tekentafel bedachte oplossing: het fietsnietje. Binnen twee dagen stonden hier twintig fietsen de doorgang te blokkeren. Omdat automobilisten komende uit de Spuistraat nog steeds het fietspad oprijden in plaats van op de trambaan te blijven zijn er op willekeurige plekken enkele borden bij geplaatst. Het zijn allemaal schijnoplossingen. Belanden we tenslotte op het Spui bij de befaamde oversteek voor fietsers. Hier zijn inmiddels ook haaientanden ingezaagd en het geheel is vakkundig afgewerkt door de afdeling Waar moet dat heen? van Barend Servet... (liedje Waar moet dat heen van Barend Servet) "Waar eens de boterbloemen bloeiden staat nu een maf paleis. Waar al die leuke plantjes groeiden zijn nu stenen dood en grijs. Zal de mensheid ooit eens leren te leven zonder bruut geweld. Zullen wij dan ooit waarderen wat onze schepper heeft besteld. Waar moet dat heen, hoe zal dat gaan, waar komt die rotzooi toch vandaan? Wat moeten wij met ons bestaan, de wereld is nog niet vergaan. Waar eens mooie gebouwen stonden is nu een grote troep. Waar ooit het geld werd uitgevonden trap ik nu in de poep. Zal de mensheid ooit eens leren te leven zonder bruut geweld..."
Dit is de commentaartekst geproken onder deze film: De Staat van de Straat: NZ zuid een jaar later